pieśń 894
Ufam w Bogu w nieszczęściu mem,
Że On mnie pocieszy,
A w tak wielkim żalu moim,
Łaskawie rozśmieszy.
Obróci mój płacz w wesele,
Przydawszy rozkoszy;
Nich potężna i zła chwila,
Łatwo ją rozproszy.
Sam ja nie wiem, zkąd wiatr wstanie,
Ku wdzięcznej ochłodzie;
Już upadam ze wszystkich stron,
Będąc na swobodzie.
Nadzieja mi sama ufa,
Myśl mi naprawuje,
I ukazuje do Pana,
Co wszystkiem szafuje.
Choćbym się ja pod ziemię skrył,
I tam Ty mnie znajdziesz,
Choćbym się też w skale zawarł,
I tam mnie dosiężesz. cd.
